Igogwe deel 4
Blijf op de hoogte en volg Leonie
23 December 2015 | Tanzania, Igogo
Ons laatste weekje in het Igogwe Mission Hospital zit er alweer bijna op....helaas, want we hebben het hier echt heel goed naar onze zin!
Maar natuurlijk is het ook leuk om weer verder te reizen, en wie weet komen we hier in de toekomst nog wel terug.
Afgelopen weekend waren we in Malawi. De reden hiervoor was dat we een nieuw visum voor Tanzania nodig hadden en dus de grens over moesten op zo'n 2 uurtjes rijden. Dat klinkt nu heel overzichtelijk en simpel, maar wat een avonturen hebben we daar beleefd! Het begin ging heel soepel, want in het busje naar de grens spraken we een man, Jimmy, die goed Engels sprak (uitzondering hier) en toevallig ook naar Malawi ging met een vriend!
Daar konden we dus mooi gebruik van maken. Voor de grens nog even shillings gewisseld in Malawiaanse kwacha in een of ander winkeltje. Tanzania uitgegaan en lopend de grens over, wat een rivier is met een brug erover. Bij de immigratie van Malawi onze eerste tegenvaller. Een visum kostte 75 dollar pp! Best wel een beetje erg veel geld voor een weekendje! Maar we hadden niet veel keus, we moesten toch de grens over. Echter, we hadden hier niet genoeg dollars voor dus moesten we weer de brug over om al het geld wat we nog hadden om te wisselen in dollars. Daarna weer de brug over En eindelijk (na 2 uur wachten) ons visum gekregen. Jimmy en zijn vriend hadden al die tijd op ons gewacht en het plan was om met z'n vieren een auto te zoeken waar we mee mee konden rijden. Helaas waren er per auto maar 2 plekjes beschikbaar. Logisch zou zijn dat de wegen tussen ons en Jimmy en zijn vriend zich zouden scheiden maar het geschiedde net iets anders. Jimmy stelde voor dat hij met Rianne in een auto zou gaan en ik met zijn vriend. Dat was natuurlijk een heel dom idee. We hadden geen bereik met onze telefoons in Malawi, wisten niet precies waar we heen moesten. Toch doe je weleens iets waarvan je weet dat het niet zo handig is, want eenmaal in onze 'eigen' auto bleek dat ook Jimmy en zijn vriend geen contact met elkaar konden maken. Mijn chauffeur reed veel sneller dan die van Rianne en heeeeel verstandig dat ik van ons allebei ons paspoort en dus visum had....Gelukkig kreeg onze chauffeur uiteindelijk contact met Jimmy, waardoor we in ieder geval een duidelijke plek hadden waar we elkaar weer zouden vinden. Helaas kwam mijn auto daar veel eerder aan dan die van Rianne, waardoor ik met de vriend van Jimmy, die geen Engels sprak, in het donker in een wildvreemd dorpje langs de kant van de weg stond te wachten tot ik eindelijk Rianne weer zou zien...Gelukkig was dat al een klein halfuurtje later en we waren heeeel blij elkaar weer te zien! Toen kwam het volgende probleem want de plek waar we zouden overnachten lag op een berg en was in het donker niet meer veilig te bereiken. Dus toen maar naar de dichtstbijzijnde overnachtingsplek gegaan, wat aan Lake Malawi lag. De volgende ochtend bleek dit bij daglicht eigenlijk een hele mooi plek! Maar de problemen waren de wereld nog niet uit....we hadden namelijk zo'n beetje al ons geld in dollars gewisseld voor het visum, en hadden nu eigenlijk niet genoeg geld voor 2 overnachtingen en eten....dus moesten we naar een pin automaat. Dat was maar liefst anderhalf uur met een busje verderop. We hadden niet veel keus dus vertrokken we na het ontbijt. In Karonga aangekomen leek er nog even sprake van een storing bij de bank maar gelukkig hebben we kunnen pinnen! Weer anderhalf uur terug en toen lekker gaan lunchen en zwemmen in het meer.
Nog het spel 'Boa' geleerd van wat Malawiaanse gasten, met wie we 's avonds zelfs nog het Malawiaanse bier kuchi kuchi hebben geprobeerd!
De volgende dag zat onze Malawi trip er al weer op en gingen we met het openbaar vervoer weer richting grens. Nu begrepen we waarom Jimmy had bedacht waarom het beter was om met anderen mee te rijden. We hebben namelijk zo'n vier keer in een ander busje moeten stappen omdat de eerste kapot was, de tweede ging samenvoegen met een andere, etc. Waar je binnen 2 uur bij de grens kan zijn hebben we er zo'n 3,5 uur over gedaan! Maar, we waren in ieder geval samen!
Bij de grens ging het allemaal soepel en ook het laatste stukje ging goed. We waren blij om weer 'thuis' te zijn.
Want na zo'n 7 weken hier kan ik wel zeggen dat het als thuis voelt hier. Sommige dingen zijn beter, zoals het weer (rond de 25 graden met af en toe een tropische bui), de afstand naar het ziekenhuis (30meter), de werktijden ( van 7.30 uur - 15 uur) en het werk zelf bevalt ook heel goed! En dan zijn er natuurlijk al onze kleine vriendjes uit het weeshuis!
Maar natuurlijk mis ik thuis in Rotterdam ook wel.
Ik vind het wel heel jammer dat ik er met Kerst niet ben om gezellig te eten met z'n allen en te weerwolven met alle gekke Stapelkampjes! Maar ik stel voor dat we dat in januari of februari gewoon een keertje over doen:)
Toch is het gek dat dit alweer onze laatste week in Igogwe is. Hierna gaan we nog zo'n 3 weekjes reizen met Joëlle en Inge (een vriendin die een co schap doet in het Noorden van Tanzania) waar ik ook heel veel zin in heb.
Maar we hebben zolang naar deze reis en dit co-schap uitgekeken en nu is dat alweer bijna voorbij....dan is de vraag, wat daarna?
Eerst mijn oudste co-schap bij de psychiatrie en daarna mijn diploma in ontvangst nemen. Maar daarna? Ik weet het niet. Aan de ene kant lijkt het mij geweldig om in Afrika te gaan werken maar wil ik zolang van huis zijn? En de psychiatrie en huisarts lijken me ook nog steeds heel leuk.
Kortom ik hoop nog op het 'licht' de komende tijd, en goede ideeën zijn altijd welkom:)
Als laatste wil ik jullie allemaal een hele fijne Kerst wensen met veel lieve mensen om jullie heen en natuurlijk lekker eten!
Ik mis jullie en tot snel!
Liefs
-
24 December 2015 - 16:34
Mama:
Ha lieverd, raar hoor kerst zonder jou! Geniet van deze zo bijzondere Kerst! Miss you! Kusjes van paps&mams
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley